مقایسه ی اثر بخشی رژیم ترکیبی سیپروفلوکساسین و داکسی سیکلین با ریفامپین و داکسی سیکلین در بیماران مبتلا به بروسلوز

چکیده زمینه و هدف: تب مالت یکی از بیماری های عفونی مشترک انسان و دام و از بیماری های آندمیک ایران می باشد. این بیماری عفونت سیستمیک با درگیری بسیاری از ارگان ها را ایجاد می کند. درمان ترکیبی در تب مالت منجر به بهبود علایم و کوتاه شدن دوره ی علامت دار بیماری شده، میزان عود و مقاومت دارویی را کاهش می دهد. با توجه به استفاده ار ریفامپین در درمان سل و ضرورت درمان آلترناتیو در مناطق آندمیک سل و تب مالت در این مطالعه، ریفامپین داکسی سیکلین را با رژیم سیپروفلوکساسین و داکسی سیکلین در درمان تب مالت مقایسه کردیم. روش بررسی: در این مطالعه کار آزمایی بالینی 90 بیمار تب مالت بررسی شدند. بیماران به طور تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند، بیماران در گروه dr, رژیم درمانی داکسی سیکلین 100 میلی گرم 2 بار در روز و ریفامپین 300 میلی گرم 2 بار در روز به مدت 8 هفته و در گروه cd, داکسی سیکلین 100 میلی گرم 2 بار در روز و سیپروفلوکساسین 500 میلی گرم 2 بار در روز را به مدت 8 هفته دریافت کردند. بیماران از نظر بهبود علایم، عوارض دارویی و یافته های آزمایشگاهی در طی دوره ی درمان بررسی شدند. یافته ها: در این بررسی به طور کلی میزان بهبودی علایم و یافته های آزمایشگاهی در 2 گروه درمانی مشابه بود. در گروه dr در 2/93 درصد و در گروه cd 9/83 درصد بیماران بهبود علایم داشتند که اختلاف معنی داری در نتایج درمانی وجود نداشت (182/0 = p). عوارض دارویی در هر دو گروه خفیف و اختلاف قابل ملاحظه ای نداشت و در هیچکدام از دو گروه منجر به قطع درمان نشد. نتیجه گیری: با توجه به اثر بخشی یکسان دو رژیم dr و cd در درمان تب مالت و همچنین استفاده از ریفامپین در مناطق با شیوع بالای سل، رژیم سیپروفوکساسین- داکسی سیکلین به عنوان یک رژیم مناسب توصیه می شود.